Aan alles komt een einde

Daar zit ik dan, op mn bed, waarschijnlijk mn laastste blog in Amerika te schrijven. Terwijl ik net een regenacthig plaatje met de tekst "bah bah en nog eens bah" ontvang van papa stuur ik dezelfde tekst terug maar dan met een foto van mn al bijna volle koffer. Want ja, ook voor mij is die tijd nu aangebroken. Ookal ga ik nog bijna 4 weken op reis, ik moest wel al beginnen met inpakken want vanaf dit weekend zal ik geen volle 24 uur meer thuis zijn.

Maarja, naast het nu al doei zeggen tegen sommige mensen, dingen voor het laatst doen en inpakken zijn er de afgelopen twee maanden ook leuke dingen gebeurt natuurlijk. Veelste veel om over te schrijven dus ik zal proberen alle hoogte punten eruit te halen.

In mijn vorige blog had ik het over het feit dat zwemmen net was afgelopen en dat de tennis tryouts waren begonnen. Na twee weken elke dag na school 2 uur hard werken heb ik uitiendelijk het hoogste team gehaald: varsity it was! Ook vertelde ik toen dat je als varsity player elke wedstrijd mag spelen en dat je aan het einde van het jaar een letter krijgt. Natuurlijk is dit allebei gebeurt en heb ik super genoten van het tennis seizoen.

Een ander ding dat ik ook mocht meemaken was mijn eerste en laatste amerikaanse prom. Ik was thuis gebleven met mijn gasmam en haar vriendin om mn haar te krullen en me helemaal mooi op te maken (wat uiteindelijk bijna twee uur duure want we waren vergeten de krultang aan te doen...). Daarna ging ik samen met vrienden bij een vriendin thuis foto's maken om ook dit evenement niet te vergeten. En toen was het zo ver; prom ging echt beginnen. Rond 6 uur gingen we naar de locatie en hebben we tot een uurtje of 11 gedanst. We waren op een soort farm met een eel mooi versierde hal waar we met de hele junior en senior class inkonden. Daarna, om 12 uur, starte afterprom. Dit was gewoon bij ons op school en het thema was cruiseship. The boosterclub had de hele school omgebouwd tot een cruiseschip en tropisch eiland en er waren heel veel dingen te doen. Er waren obstacle courses, van die grote hamsterballen, (vr)eet competities en je kon hele leuke prijzen winnen. Om 4am liep ik de deur uit met twee vrijkaartjes voor waterworld en 4 voor het planetarium.

Het weekend daarna kreeg ik een super verassing voorgeschoteld tijdens ons "wekelijks" (ondertussen maandelijks...) skype gesprek. Papa en mama zouden naar Amerika komen om bij mijn award show aanwezig te zijn!! Helaas is dat niet doorgegaan omdat er te veel geregeld moest worden in een te korte periode. Uiteindelijk hebben we gewoon het hele plan verschoven naar het weekend van 14 mei en toen kwam mn zusje ook nog eens mee! We hebben hele leuke dingen gedaan (waaronder mijn eerste baseball game!!!) en op maandag ochtend was het voor hun weer tijd om naar huis te gaan. Vanaf dat moment begon het aftellen echt voor mij. Vanaf dat moment had ik nog maar drie weken in longmont waarvan nog maar twee op school. Het gaat allemaal zo vreselijk snel en ik kan elke opkomende student adviseren zo eel mogelijk te genieten, wat het is echt zo voorbij!

Ofgelopen zaterdag heb ik samen met een vriendin mijn gewonnen waterword kaartjes verzilverd. We gingen op openingsday en het was perfect weer dus we verwachtte veel mensen. Niet dus. We konden bij alle slides zo doorlopen (behalve als we een 600pound tube moesten tillen, daar bevonden we een klein probleem...) en we hebben 5 uur lang gegild en gelachen. Mooie afsluiter, want dit was mn een na laatste weekend in Colorado.

Nu ik dit schrijf, en jullie het waarschijnlijk lezen, is het maandag. Om preciezer te zijn, maandag 30 mei 2016 (of hoe amerikanen het leuk vinden; 2k16). Mn laaste week in longmont, colorado is ingegaan. Volgende week maandag, 6 juni, vertrek ik in een typische amerikaanse camper om een paar states te verkennen. Op 28 juni zal ik voor minder dan 48 uur weer in Longmont zijn om mn final goodbyes te doen en dan op 30 juni sta ik (hopelijk) eer met beide benen op Nederlandse bodem.

Dit is de laaste blog die ik in Amerika zal schrijven en mijn allerlaatste blog zal geschreven worden in dezelfde tijdzone (leuk!).

Luna

299/329

"Leaving home always means leaving with your feet, never with your heart" - Unkown

they call it "procrastination"

God oh god.. Waar het in het begin zo goed ging gaat het nu helemaal mis. Aan de ene kant natuurlijk wel een goed teken; geen tijd meer om te schrijven op mn blog betekend dat de tijd al in gebruik is voor andere activiteiten. En ja, de meeste tijd is besteed aan school (want "dat is waarvoor ik hier ben") maar daarnaast zijn er vooral deze periode uren te weinig.

Een belangrijk "event" dat de afgelopen twee maanden (oeps) heeft gespeeld is het einde van het zwemseizoen (yes! geen ochtendtrainingen meer!!) en de tryouts van tennis. Omdat ik natuurlijkde laatste 3 maanden niet 10000kg wil aankomen heb ik besloten om af te sluiten met een typische amerikaanse highschool sport; tennis.

Drie weken geleden begonnen de try outs voor tennis en van de voren wisten we al dat 11 meiden het varsity team zouden halen en de rest zou JV worden. Voordat ik naar Amika kwam had ik met mezelf afgesproken dat ik tenmiste 1 keer een varsity team zou willen halen. Met volleyball was dat niet gelukt, en in de winter toen het zwemmen begon was er geen verdeling , iedereen was 1 groot team. Tennis was dus nog de enige optie om varsity te halen en daardoor ook een letterman jacket. Met veel support van mijn gastgezin kregen we vorige week vrijdag de uitslag van de twee lange weken; ik had varsity gehaald! Super blij natuurlijk. Dit betekend dat ik alle wedstrijden mag spelen en dat ik aan heit einde van het seizoen een "letter" krijg. Nu dat ik varsity ben heb ik ook even uitgezocht hoe het zit met de letterman jackets die je hier kan aanschaffen als je in het hoogste team speelt. En ja, natuurlijk wist ik al dat ze super mooi waren, maar dat de prijs rond de 350 dollar lag had ik niet verwacht. Omdat ik zo een jacket heel graaag wil ga ik de aankomende tijd alle kleine beetjes bij elkaar sprokkelen.

En dan komt het besef weer dat ik nog maar 101 dagen in de US heb. Elke keer schiet het even snel door je hoofd, eerst waren het nog maar 150 dagen, toen waren het er 120, maar nu zitten we bijna onder de honderd. Morgen is de dag dat het aftellen ECHT gaat beginnen.

Nu dat er dus nog maar zo weinig dagen over zijn betekend ook dat het einde van het schooljaar in zicht komt. En bij het einde van het schooljaar hoort natuurlijk ook PROM!! Gisteren ben ik voor de tweede keer opzoek gegaan voor een promdress, dit keer met succes. Het is een hele mooie donkerblouwe jurk geworden die ik op 30 april zal dragen op mn eerste en laatste Amerikaanse prom! Ik ben er super exited voor en kan niet wachten tot eind april!

Dan ga ik er nu weer een eind aan maken, want ja, naast het feit dat ik elke dag tennis, prom dichterbij komt en de dagen veelste snel aftikken gebeurt er hier niet zo veel. Zoals jullie misschien wel kunnen begrijpen kan je niet heel veel bijnzonders vertellen over de dagen dat je naar school gaat of werkt, dat het (weer) regent of dat je voor de 16e keer de mol fout had (want ja, ook hier in het verre amerika heb ik allles heel trouw gevolgt).

Tot de volgende keer (wat waarschijnlijk pas na prom zal zijn)

Luna

228/329

Zoek de verschillen

FOR ALL THE AMERICANS; SCROLL DOWN FOR AN ENGLISH VERSION OF THIS AMAZING BLOG!!!!

Goede avond/middag/ochtend trouwe lezers. Is het niet fijn om een mailje te krijgen en te zien dat het van de beste auteur in Amerika is?! Dat dacht ik al :)

Het is alweer een poosje geleden sinds ik wat heb geschreven. Simpelweg omdat ik heel druk ben met nogal normale dingen en er dus niet veel tijd en material is om over te schrijven. Omdat ik dit almost elke blog probeer uit te leggen heb ik besloten deze blog een beetje anders te gaan doen. Dit keer zal ik eerst wat dingetjes vertellen over de afgelopen weken en daarna komt dan eindelijk DE lijst!! Om te spanning er nog even in te houden vertel ik nog niet wat er op deze oh zo belangrijke lijst staat.

Dan even een sprong terug naar mn laatste blog. Ik vertelde over de wilde avonturen in Califonrie, over alle plannen die ik al heb gemaakt voor als ik terug kom en het feit dat ik nog maar iets meer dan 150 dagen (!!!!!) heb hier in de States. Sinds dien is er niet veel gebeurt. De plannen zijn nog steeds hetzelfde en de dagen gaan als een speer! Dat betekent dat ik er op dit moment het aller beste van wil maken. Ondanks alles nu toch eindelijk echt normaal begint te worden gebeuren er natuurlijk nog elke dag echte Amerikaanse dingen. Zo hadden we twee weken geleden de senior night bij het zwemmen. Hier worden de Seniors even in het zonnetje gezet en mogen ze een rondje door het zwembad lopen aan de hand van zijn/haar ouders. Ballonnen, posters & zelfs een heel buffet zijn ook inbegrepen zodat dit een avond is om nooit meer te vergeten. Vorige week was het de laatste wedstrijd, dit waren, om het makkelijk te zeggen (mama .......), de voorrondes voor de wedstrijd waar de snelste zwemmers van Colorado tegen elkaar competeren (wat?). Ook dit was naast het feit dat ik mocht zwemmen, waar ik trouwens veriefd op ben geworden, een super leuke en Amerikaanse ervaring (want wie zwemt er nou op school met klasgenoten tegen mensen van andere scholen?!).
Zwemmen is nu dan officieel voorbij, maar als exchange strudent kan je er natuurlijk niet bij gaan zitten. Daarom heb ik besloten te gaan tennissen. Ja, Luna, degene die op de camping de shuttle van een badminton spelletje nog geen 2 rondes kan hooghouwen, gaat tennissen. Dat zal gaan beginnen aan het einde van februari of aan het begin van maart, dat weet ik nog niet zeker. Wat ik wel zeker weet is dat ik er heel veel zinin heb en dat dit mn laatste Amerikaanse highschool sport zal gaan worden!
Dan verder is alles nog steeds hetzelfde. Mn cijfers zijn nog steeds oke, vrienden zijn geweldig, ik doe leuke dingen in het weekend en ik tokkel nog lekker op mn gitaar (want ja, ook dit is een nieuw "talent" die ik hier in het verre Amerika heb ontdekt).

Dan nu DE lijst waar jullie op hebben gewacht. DE VERSCHILLEN TUSSEN AMERIKA EN NEDERLAND (or holland, denmark, norway, wait; where are your from again?)

1 Verkeers regels; dit is iets wat ik in een van mijn eerste blogs ook al eens had verteld. In NY waren het allemaal "one way" wegen wat soms wat vervelend kon zijn, maar ook best wel veilig was (aangezien niemand vanaf de andere kant kon komen en je in de prak kon rijden). Hier, in Colorado, is het het compleet tegenovergestelde. Vooral bij stoplichten sla ik angstkreten uit. In plaats van rijden wanneer de andere "kant" stilstaat gaat hier iedereen tergelijkertijd en moet je er maar op vertrouwen dat mensen je in de gaten hebben als hun "yield" licht op groen staat (dit betekend dat je links mag afslaan, zelfs als er iemand van 'tegenover' je de kruising passeerd). Ik weet niet of dit zo is in alle staten, maar voor nu krijg ik nog even zweethandjes als ik een stoplicht nader.

2 Doggy bags; zoals misschien wel bekent van de films; alles wat je niet opkrijgt in een restaurant mag je gewoon meenemen naar huis. De serveerder/-ster komt dan heel netjes een plastic doosje brengen en als je geluk hebt doen ze de restjes ook nog in het doosje. Nu hoor ik jullie denken; "wanneer gebeurt dit nou? Je kan toch wel je avond eten opeten?" Geloof me, het gebeurt vaker dan je denk. De porties zijn zo groot dat ik nu al van een medium menu naar een small of zelfs kinder menu ben overgestapt.

3 Iets waarvoor ik & mijn mede exhange students hier op school misschien wel 100 keer ben uitgelachen is het feit dat jongens "cute" zijn, en meisjes "pretty". Ik had al eens gelezen dat je een jongen NOOIT pretty, of een meisje nooit 'cute" kon noemen maar het feit dat dit echt een "no go" is had ik niet verwacht. Wees dus opgelet upcoming students, geef om de 10 meter een compliment aan iemand (wat trouwens heel normaal is) maar noem een meisje nooit 'cute'/jongen 'pretty'.

4 Schoolboeken; dit is korte. Studenten hebben geen boeken. Alle boeken blijven op school en je hoeft geen 25kg pakket van de Iddink te bestellen voordat je wat kan leren. Of dit beter is of niet? Dat heb ik nog niet uitgevonden, maar zo een lege rugtas ziet er ook een beetje raar uit.

5 De nummer 5 van mijn top 5 is het feit dat Amerika ongeveer de helft van het aantal ramen hebben die wij in Nederland hebben. Nu ik dit aan het typen ben in de huiskamer is er 1 raam die wat zonlicht naar binnen schijnt. In mijn kamer is 1 klein raampje, en in mn badkamer is er geen een. Dit is niet alleen in mijn huis. De meeste huizen zijn zuinig als het neerkomt op het plaatsen van ruiten en betalen liever de hoofdprijs voor de electricitybill.

Nu dat jullie DE lijst gezien hebben zijn jullie vast teleurgesteld of juist enorm onder de indruk. Ik was namelijk ERG onder de indruk van deze 5 punten aan het begin van het jaar.

Ik ben al bijna 45 minuten bezig met deze blog en denk dat ik er maar weer een eind aan moet gaan breiden.. Hij moet namelijk ook nog in het engels geschreven worden voor alle Amerikaanse mensen die heel graag willen weten wat ik over hun te zeggen heb.

Tot de volgende blog!

Luna

"If you hate difference, then you'll be bored to death"

189/329

Hi!

It's been a long time since i wrote something on my blog. Simply because I'm really busy doing daily things so there is no time or information to write about. Because this is becoming the standart talk every blog I decided to do this one a little different. First I will tell a little bit about my days here in the States but later on there will be a list. And to keep you interested im not gonna tell what its about. Just keep reading :)

So, in my last blog i told about the trip to California, the plans i made for when i'm back in the Netherlands and the fact that i only have a little over 150 days in the US (this is only 140 now :(). Everything is still the same, the plans are still there and the days here are going waaaaay too fast. Even though the days are becoming more and more normal, i try to make the best of it. Everyday a few real American things happen and to be honest; i can't get enough of it! A real American thing i'll never forget is Senior night we had two weeks ago with the swim team. Altough i'm not a senior I enjoyed every part of it! With balloons, posters & a whole dinner the evening was a big succes!
Last friday we had conference of swimming. Again, another American experience. We don't swim with our classmates against other highschoolers, that's just AMAZING!
No swimming is really over I decided to do another sport. In about 2/3 weeks i'll start playing tennis. And yes, Luna, the one who can't even hold the shuttle up while playing badminton, is siging up for tennis. I know, I know, but as an exchange student you can't just sit all day and NOT gain a million pounds.
Besides the sport change; everything is the same. Schools good, friends are good, weekends are nice and i still enjoy every moment of this amazing experience!

Then, after you've been VERY patient; here is THE list!!
I made a list of things that are the most obvious differences for me if you compare them with how things go back home.

1. Traffic rules!!!! Those scare the sh*t out of me every single day. I still can't get used to the "yield" signs at the stoplights and the speeding some people think is normal is giving me a heartattack.

2. Doggybags; no America, WE DONT TAKE OUR FOOD HOME. We simply order a smaller meal so we dont waste food or eat about a 1000 calories more! No offence tho, i understand the pleasure of getting a large meal for only 45 cents more, but we rather order the small one.

3. COMPLIMENTS, EVERYWHERE. For real, every 10 feet someone compliments you about your shoes, shirt or even makeup. I have to say this is pretty nice, but in the beginning of the year it started to freak me out!

4. Schoolbooks. Nobody here has schoolbooks of their own. Where we order our schoolbooks every year and have to carry all of them to school everday, the americans just share their schoolbooks. If it's good or not? I didnt figure that out yet. The only thing i know is that this flat backpack looks a little weird.

5. Number 5 of my top 5 crazy differences; windows. Yes, the amount of windows America has is half as much as we do. Most houses live of the 1/2 windows they have in the living room, the one in the bedroom and sometimes the one in the bathroom. I guess the Americans just like to spent money, just like the 45 cents more for the large meals, they like to pay the jackpot for their electricity bill.

This was it :) I hope your Americans are satisfied with this nicely translated blog of me and i hope you'll keep following me on this page.

If you want to get an email if i posted something new you can fill in your email adress on the right side of this page!

Thanks for reading!

Luna

"I you hate difference, you'll be bored to death"

189/329

Long time, no blog.

"Wanneer ga je weer eens een blog schrijven", "Ze vragen hier allemaal wanneer je weer eens een blog gaat schrijven" & "Je moet weer eens een blog schrijven" is iets wat ik de afgelopen 2 (misschien zelfs wel 3) weken te horen kreeg. En geloof het of niet, ik wilde er zelf echt eentje schrijven. Het probleem is dat ik sinds dat we terug zijn uit Californie geen minuut tijd heb gehad. Voor mezelf is dat een goed teken, ik krijg het steeds leuker en leuker hier, begin nu eindelijk echt een vrienden groepje te vormen, ben druk bezig met zwemmen (nog steeds 8 keer per week ...) en doe in het weekend leuke dingen met de familie.

Naast alle kerst/oud en nieuw verhalen die ik jullie kan vertellen is er nog veel meer gebeurd. Omdat er al allemaal andere blogs zijn over hoe kerst anders is dan in Nederland en hoe ze hier geen vuurwerk afsteken met oud&nieuw ga ik daar geen heel verhaal over schrijven. Wel zou ik een trilogie kunnen schrijven over Californie, maar om jullie tevreden te houden zal ik het zo kort mogelijk op papier (lees; internet) zetten.

De avond van eerste kerstag was het zo ver. We zouden om 4pm naar het vliegveld gaan om optijd door de douane te komen en zo om kwart voor 6 ons vliegtuig te kunnen halen. Alles ging veel sneller dan dat we hadden verwacht en daardoor konden we uitgebreid avond eten in een restaurant op het vliegveld. Toen ons vliegtuig ging boarden begon het ook te sneeuwen. Omdat mijn gastgezin de afgelopen drie (!!!) jaar elke keer vertraging had door sneeuw waren ze bang dat we dit keer ook +- 5 uur moesten wachten totdat we eindelijk konden vertrekken. Gelukkig was het dit keer niet het geval en kwamen we netjes om 9 uur aan in Burbank, Californie. Vanaf Burbank reden we met de huurauto door LA (!!!) naar ons appartement in Palm springs. Het was ondertussen 12 uur toen we daar aankwamen en we zijn toen meteen gaan slapen. Volgende ochtend werden we allemaal klappertandend (wat?) wakker. Na de hele ochtend bellen met de verhuurders kwamen we erachter dat het hele appartementen complex geen warm water had. Californie is normaal gesproken rond kerst nog 20 graden, maar mij hadden net de week uitgekozen waar het niet warmer werd dan 13. Zonder warm water of een kachel is het dus niet heel fijn. Ondanks de kou hebben we toch super veel leuke dingen gedaan. We hebben gewinkeld in Palm springs en LA, zijn naar het strand geweest in Huntington and Santa Monica en ik heb voor het eerst oesters gegeten! Ik had me ooit voorgenomen dat dat iets zou zijn wat ik niet eens zou overwegen om te gaan eten, maar voordat ik het wist vertelde ik dat en stonden 5 minuten later de oesters op tafel. En als exchange student moet je altijd JA op alles zeggen, heb ik gehoord..
Verder hebben we wat rondgelopen in het dorpje, zijn we naar een hele gezellig bar geweest en hebben we ontbeten bij een van de bekendste (?, moeilijk dat Nederlands) restaurants die ontbijt verzorgen.
Toen we woensdag ochtend weer naar huis gingen stond er een mannetje van het water voor de deur, hij kwam even langs om te checken waarom het warme water het al niet deed voor 4 dagen. Bleek binnen 10 minuten opgelost te kunnen worden. Wij dus 4 dagen lang in de kou gezeten voor iets wat we zelf konden oplossen, maarja, het was alweer tijd om naar huis te gaan waar het op dat moment -10 was dus met 13 graden mochten we niet klagen.
Toen we uiteindlijk op het vliegveld waren bleek dat ik niet in het systeem stond. Dit heeft heeft heel veel moeite gekost om me er uiteindelijk in te zetten en mij nog een plekje te kunnen geven in het vliegtuig. Maarja geen probleem, alles was opgelost. We hadden +- 30 minuten verloren met het regelen van dat maar alles was nog steeds oke. Totdat we bij de douane kwamen en ik samen met mijn gastmoeder aan de kant werd gehaald. Ik had de diaper bag van de kinderen bij me omdat ik zelf geen handtas had, en daarin zaten dus allemaal koekjes, fruit en water bottles. Toen de vraag kwam of ik moeder was zei ik natuurlijk nee, maar met een tas vol snacks en luiers is dat een beetje raar. Toen ik het probeerde uit te leggen en naar mn gastmom en de kinderen wees werden we samen aan de kant gezet. Ik moest een kleding check doen (waar ze met een soort zakdoek over je kleding strijken en er daarna water bij doen om te kijken of het een andere kleur word) en mn gastmom werd gefouilleerd. Uitendelijk natuurlijk niks aan de hand en mochten we doorlopen maar hierdoor waren we wel weer 15 minuten van onze tijd kwijt wat er voor zorgte dat we nog maar 5 minuten hadden voordat onze vlucht zou gaan boarden. Gelukkig hadden we een gate switch en had ons vleigtuig een half uur vertraging waardoor we nog even koffie hebben drinken voordat we het vliegtuig in gingen om terug naar Colorado te vliegen. Naast al het drama, de kou en ons vliegveld avontuur hebben we toch een super vakantie gehad en had ik het voor geen goud willen missen; zoals we het hier altijd zeggen; making memories!

Daarnaast gaat alles hier voor de rest nog zn gangetje. Sinds eergisteren ben ik begonnen met aftellen aangezien ik toen op de helft van dit avontuur zat. Nog 163 dagen voordat ik weer in Nederland ben. Nu ik hier aan de andere kant van de wereld zit betekend niet dat het leven in Nederland stil staat. De agenda staat al weer super vol voor als ik terug kom. Van de week zijn de tickets naar Italie geboekt, waar ik een week bij een vriend zal blijven die ik hier in Amerika heb ontmoet. Daarna door naar Spanje om nog twee weekjes met papa en mama aan het Spaanse strand te liggen en als we terug komen alweer naar school. Ik heb me ingeschreven voor International Buisness Managment in Amsterdam en ik hoop dat ik wordt aangenomen!

Het is nu 11 uur, maar ik ben al 7 uur wakker. Ik had vandaag namelijk practice van 5 tot 8. Zwemmen gaat nog steeds super, het team is heeel leuk en ik begin steeds sneller te worden. De vroege uren maken me wel moe dus daarom ga ik nu maar even een nap nemen.

Ik hoop dat dit (kleine :)) verhaaltje iedereen weer even bezig houdt voor de aankomende 2/3 weken want het "ik ga elke week een blog schrijven" lukt niet helemaal.

Groetjes!

"I'll be seeing you soon & it will be better than anything else"
166/329

Dag sinterklaasje, hallo Californië!

Dit keer weer een blog die ik midden op de dag schrijf. Dit keer niet omdat ik m'n eerste uur vrij heb op achool. Dit keer schrijf ik m'n blog in bed onder de dekens met een gele grote tissue box naast me. Ik ben namelijk ziek.. Nu hoor ik jullie denken; oh dat is vast van te veel turkey tijdens thanksgiving!? Maar nee, ondanks dat ik het die dag super leuk heb gehad heb ik niet te veel gegeten en ten tweede; thanksgiving is alweer twee weken geleden. Dan komt natuurlijk de vraag; heb je misschien teveel pepernoten gegeten? Ook hier antwoord ik nee op! De honden hier ik huis hadden namelijk bijna alle Sinterklaas spullen opgegeten waardoor er nog maar een klein zakje pepernoten over was voor de hele familie.

Nu hoor ik jullie denken; hoe kan Luna die nooit langer dan 1dagje ziek is nu al twee dagen ziek in bed liggen met zelfs 's nachts koorts? Nou daar hebben we na lang nadenken een antwoord op kunnen geven. Iedereen hier in huis is de afgelopen 2 weken op z'n minst 1 keer ziek geweest. Ik had het nog niet te pakken en was daar best blij mee aangezien ik net met een nieuwe sport begonnen was en ik dus niet ziek wilde worden. Nadat iedereen weer een beetje was opgeknapt was het alweer (afgelopen) weekend en ik was super moe. M'n nieuwe sport is namelijk zwemmen, waar we in 5 dagen 8 trainingen hebben. Drie keer in de week 2 keer per dag en 2 keer in de week 1 keer per dag, best vermoeiend dus zo in het begin.. Zaterdag avond begon de kleinste hier in huis weer ziek te worden, hoge koorts, huilen (aangezien ze 1,5 jaar is) en niet willen slapen. Uiteindelijk is het bij haar wel weer weg gegaan maar heeft het bij mij ingeslagen. Waarschijnlijk omdat ik dus zo exhausted was van de week daarvoor.

Nu doe ik net of het zwemmen voor allemaal problemen zorgt maar dat is echt niet zo. Dit is de aller eerste keer dat ik wedstrijd zwem en ik vind het ook nog eens super leuk! Ik ben natuurlijk nog niet zo snel als alle andere meiden maar ik kan aardig vooruit komen! Zoals ik al eerder zei is dat we drie dagen in de week twee keer per dag trainen. Sochtends om 5 uur beginnen we dan met zwemmen tot half 7 en smiddags van 3 tot 4 doen we workouts op het land. De andere twee dagen hebben we gewoon 1 keer training in het water. Ik had nooit gedacht dat ik zwemmen zo leuk zou gaan vinden aangezien het best hard werken is! Het team is ook heel leuk, er zijn +- 10 meiden van alle verschillende leerjaren (14-18 jaar) en ze zijn allemaal super lief! Ook de coaches zijn heel aardig en helpen me met alles zover het kan!

Twee weekenden geleden gingen we naar de oude oppas van de kinderen want die hebben een cabin in de bergen. Een andere sport die ik hier voor het eerst heb "beoefend" is snowshoeing! Ook dit is super gaaf! De bergen in met van die tennis rackets onder je schoenen en dan lopen maar! Je hebt natuurlijk geen sneeuwschuivers in de bergen wat er voor zorgde dat we soms wel tot onze knieën in de sneeuw stonden! We hebben ongeveer 5 km gelopen totdat we besloten terug te gaan aangezien het koud begon te worden! We hebben ook gesleed en gewoon "gehiked". Later zal ik wat foto's op m'n blog zetten :)

Nu denk je natuurlijk; wat heeft die Luna het daar naar der zin! Wat heeft ze het onwijs leuk daar in Amerika!

En ja, dat is ook zo, voor de volle 100%. Maar ik moet ook travel active gelijk geven. Een paar weken geleden kregen we een mailtje over de wintermaanden. We moesten er rekening mee houden dat de heimee deze maanden erger kon worden of juist kon beginnen. Eerst geloofde ik daar niet zo veel van aangezien ik helemaal geen last had van alle andere "symptomen" die ze in eerdere mailtjes aangaven. Nu het eerste Nederlands feest voorbij is realiseer ik soms toch wel dat ik bijna 8000km van huis af zit. Ookal heb ik Sinterklaas hier op een verschrikkelijk leuke manier mogen vieren en ookal vierde m'n familie thuis geen Sinterklaas dit jaar, ik wou toch wel even lekker thuis op de bank zitten 5 december. Het is toch iets dat ik de afgelopen 17 jaar elk jaar thuis vierde.

Ik kan niet zeggen dat ik heimee heb, want dat is echt niet zo, ik ben super blij dat ik nu hier ben. Maar toch is het een raar gevoel dat ik tijdens de feestdagen niet thuis ben.

Wat alles weer een beetje beter maakt en me niet aan thuis doet laten denken tijdens de kerst is: CALIFORNIË!!!! We gaan namelijk kerstochtend met het vliegtuig naar Californië om daar vervolgens een week te blijven in een super luxe resort! Geen witte kerst voor mij maar wel heel veel zon, zee en zwembad!

Verder gaat hier alles goed, ik ben al helemaal gewend aan de nieuwe situatie waar ik twee blogs geleden over sprak. M'n gastgezin is heel aardig en we lachen veel met elkaar. De school gaat steeds beter (en ook m'n cijfers gaan langzaam omhoog!!) en ik kom al aardig weg met de taal. Soms is het gewoon niet eens meer fijn om in het Nederlands te praten.

Voor deze keer hou ik het weer voor gezien, ik ga weer even proberen te slapen!

Groetjes

Luna

Zie ginds komt Luna met een nieuwe blog weer aan

Iets meer dan een week geleden kregen jullie een mailtje of zagen jullie de link naar mijn blog dat er weer een nieuw verhaal was. Nu weer eentje! Je denkt vast; die heeft niks te doen.. Dat is ook een klein beetje zo. Op mn 'gold' days op school heb ik namelijk mijn eerste lesuur geen les en kan ik dus lekker gebruik maken van de duizende macbook computers die hier in de library staan. De les uren kunnen ze beter lesanderhalfuur noemen want elke les is 90 minuten lang. Aan de ene kant is dit verschrikkelijk, de meeste docenten praten de volle 1.5 uur en geven dan aan het eind een opgave pakket die we dan in 10 minuten moet afmaken omdat "its due on the end of class". Aan de andere kant is het wel heel lekker en gaat het, als je leuke vakken hebt, best wel snel. In de ochtend heb je drie vakken, en dan na de pauze nog maar 1 wat er voor zorgt dat je na je lunch nog maar een les hebt en al om 2;30pm (dat is hoe ze het hier zeggen, en om 100% Amerikaans te worden moet ik ook maar mijn oude vertrouwde "military time" omruilen voor deze versie). Mijn dag ziet er nu zo uit:

7:30 free / english 11 (gold/red day)
9:08 child development / algebra 2 (gold/red day)
10:46 chemistry / US Goverment (en schrijf dit met een hoofdletter anders beldig je de States)
12:26 lunch
1:08 buisness managment / culinary (gold/red day)

Je kunt zien dat de les tijden best wel appart zijn, dit is omdat de lessen eigenlijk geen 1.5 uur zijn maar 91 minuten... Daarnaast hebben we een "overloop tijd" van 6 minuten. Wat wij in NL altijd mooi afronden naar "5" getallen doen ze hier niet. Best verwarrend soms.
Na school had ik de afgelopen week ook basketbal. Door een "blessure" die elke keer weer terug komt kreeg ik nu ook weer heel veel last bij het basketballen. Ik voelde het ook al during het volleybal seizoen maar toen stoorde het me niet zo erg als dat het me nu doet. Omdat ik geen dokters afspraak wil riskeren hier in het verre Amerika heb ik samen met mn coach and mn "school physio" (ja ze hebben hier een dokter die hier elke dag bij de trainingen zit te kijken) besloten niet meer te basketballen. Inplaats van twee uur trainen kon ik een manager worden en twee uur naar trainende mensen kijken en water bijvullen. In het begin dacht ik dat ik dit heel leuk zou gaan vinden omdat ik ook mee mocht doen met kleine oefenigen zoals estafette of andere "fun-drills". Nu ik dit al drie dagen heb gedaan ben ik erachter gekomen dat het helemaal niet zo leuk is. Het komt er tijdens trainingen op neer dat je de hele tijd water bijvult en daarnaast alleen maar kijkt naar mensen die doen wat jij eigenlijk ook wilt doen. Mn gastmoeder zag ook dat ik het niet heel leuk vond en vroeg of ik miksschien iets anders wilde gaan doen. We hebben toen samen in het boekje van de stad gekeken en hebben verschillende dingen gevonden om te doen, binnen en buiten school. Nu moet ik dus gaan beslissen wat ik wil gaan doen en wat ik tegen mijn coach ga zeggen. Het belangrijkste punt nu is dat ik na school iets kan ga doen om 1. in beweging te blijven (want god, wat eten ze hier veel) en 2. om contacten te maken voor op mn nieuwe school.

Naast al het gezeur en het "negatieve" nieuws zijn er ook weer veel leuke dingen gebeurt en aangekondigd. Het eerste was afgelopen weekend. Mijn gastouders waren in Arizona voor een bruiloft van hun vrienden en ik was dus alleen thuis met de kinderen en de moeder van mijn gastmoeder (mijn gastoma dus haha). Eigenlijk ben ik helemaal niet thuis geweest omdat de beste vrienden van mijn gastouders (vanaf nu ga ik ze derde familie noemen) me mee hadden genomen om te lunchen, shoppen, en een film te kijken. Toen zondag namen ze me mee om onze nagels te laten doen en om nog een beetje meer te shoppen. Eindstand = een super weekend met een portomonee lichter.

Aankomende week is het thanksgiving break. Mijn derde familie komt bij ons thuis om dit samen te vieren. Er staat super veel bakken/koken op het programma voor de aankomende dagen omdat er zo super veel wordt gegeten tijdens dit "feest". Ook de beroemde turkey staat op het programma. Wisten jullie dat dit kalkoentje meer dan 3 uur de oven inmoet? Gekkenhuis! Om een beetje een Nederlandse sfeer te houden ga ik gevulde eieren en boterkoek maken voor tijdens ons enorme dinner.

Om over Nederlandse sfeer te praten; Sinterklaas is weer in het land! Dat betekend dus dat we onze schoen weer mogen zetten en dat hebben ze hier geweten ook! Zondag avond zaten ze klaar met een schoen een een wortel, het probleem was dat het best wel laat was en dat het denk ik niet helemaal was doorgedrongen dat de wortel te volgende dag een cadeautje zou zijn want toen we wakker werden stonden ze niet te springen om hun cadeautje te pakken. Volgende week nog een keer proberen zeg ik maar zo!
Op 5 december komt de derde familie weer hier een en gaan we echt pakjes avond vieren met pepernoten en sinterklaas inpakpapier. Ik heb er super veel zin in!

Dit is weer een hele lange blog geworden, en mijn tijd op de computer is bijna op. Zoals sommige misschien al op mijn facebook hebben gezien is er een pagina die nederlandse uitwspraken letterlijk vertaald, ik zal mijn blog op deze manier ook afsluiten haha:

I go a end on knitten!

Groetjes!

Nieuwe familie, nieuwe school & nieuwe omgeving

Jaja, de titel zegt het al; "mijn wens" uit mijn vorige blog is uitgekomen! Ik heb een nieuw gezin gevonden en ik kon jullie dit binnen twee weken (deadline, check) laten weten. Ik ben zo ongelovelijk blij hoe snel alles is gegaan de afgelopen twee weken! Ik zal bij het begin beginnen.

In mijn vorige blog heb ik verteld dat mijn "biologische" gastgezin ging verhuizen naar Minnesota en dat dat leide tot een groot probleem. Ik moest namelijk (zelf) een nieuw gastgezin zoeken die mij voor de rest van het jaar wilde hosten en mij ook elke dag naar mijn oude school wilde brengen. Aangezien ik in eerst instatie in een stad was geplaatst die veel "hispanic" people had was het best wel moeilijk iemand the vinden. Ik had namelijk wel wat mensen op school die me leuk leken maar het probleem was dan dat de ouders slecht of geen engels konden en er dus Spaans in huis werd gepraat. Vanuit de organisatie hier in Amerika kwam het idee om misschien een van mn docenten te vragen. There was a kleine kans dat ze me konden hosten (aangezien dat best wel een opgave is) maar het idee was dat ze me uberhaupt een stukje verder konden helpen door mensen "aan te wijzen". Woensdag twee weken geleden heb ik besloten dat ik maar eens een poging moest wagen met dit idee. Ik stuurde mijn Goverment and politics docent een email met de vraag of hij en zijn vrouw mij misschien wilde hosten of mij een klein beetje verder in de goede richting wilde helpen. Voordat ik weer les had van hem was er al een email de deur uit naar alle (!!!) andere docenten. Nog diezelfde middag werd ik naar "the front office" gehaald met een mooie grote groene pas (je loopt hier echt voorschut als je met je gangpas tijdens de les ergens naartoe moet). Toen ik daar aankwam hoorde ik vanuit een kamertje "so i heard you didnt want to move to minnesota?!". Dat was dus mijn nieuwe gastmoeder. Ze hoorde van mijn verhaal en las het mailtje van mijn docent and had meteen haar man gebeld om te vragen of hij het een goed idee vond om mij te hosten. Vanaf dat moment is alles heel snel gegaan. Ayusa (de organisatie) heeft de familie helemaal binneste buiten gekeerd om te kijken of ze geen crimele achtergrond hebben of dat ze de kinderen (die 3 en 1.5 zijn) misschien hebben gestolen.
Vorige week zondag ben ik toen naar hun huis gekomen om de rest van de familie te ontmoeten. Ik had al meteen een heel goed gevoel in het nieuwe huis met de nieuwe mensen en voelde me na een paar minuten al heell erg thuis! De week daarna mocht ik geen contact hebben met hun omdat ze nog niet goed waren gekuerd en nog niks officeel was. Ondanks dat de organisatie had gezegt dat ik woensdag bij hun in kon trekken was dat niet helemaal het geval. Er waren wat dingen mis met de background check wat er voor zorgte dat het afgelopen vrijdag nog steeds niet voltooid was. Desondanks heeft mijn nieuwe familie toen besloten dat ik het weekend bij hun zou zijn. Vrijdag na school werd ik opgehaald door mijn (toen nog niet helemaal nieuwe) gastmoeder. We zijn toen naar mijn oude huis gereden en hebben alles ingepakt met het idee dat ze me niet meer terug zou brengen. Toen ik alles had ingepakt zijn we naar een restaurant gereden (de eerste keer in mijn Amerika avontuur dat ik uit eten was anders dan fastfood!!!) en hebben ze me helemaal geinformeerd over hun familie, wat ze doen in het weekend en de trip naar CALIFORNIË!

Omdat deze familie in een andere stad woont ga ik nu ook naar een andere school. Vandaag was mijn eerste schooldag wat in het begin wel een beetje ongemakkelijk was. Ik ken hier nog niemand op school en had dus ook niemand om bij te zitten voor de lunch. Gelukkig zijn de mensen op mijn nieuwe school (bijna) allemaal heel vriendelijk en mocht ik bij iemand aan de tafel gaan zitten. Mijn vakken zijn nu nog precies hetzelfde maar voor het volgende semester zijn er een paar veranderingen die ik dan zal laten weten op mn blog.

Heel veel veranderingen op hetzlefde moment dus. Iets wat me ontzettend moe maar tergelijkertijd heeeeeeel blij maakt! Ik heb het gevoel dat ik hier veel beter op mijn plek zit als waar ik de afgelopen 3 maanden zat en ik ben ongelovelijk dankbaar voor de kansen die ze mij nu al hebben gegeven! Ze hebben me al voorgesteld aan zo veel mensen die ik de aankomende maanden vaak zal gaan zien, ze hebben al heel veel tripjes gepland en ze zijn super geintereseerd in mij en in ons altijd koude kikkerlandje.

De beste vrienden van mijn familie zijn ongeveer tien jaar ouder dan mijn gastouders en hebben dus kinderen van mij leeftijd. We zijn het hele weekend bij elkaar over de vloer geweest en ook hun zijn allemaal super geinterseerd! Deze vrienden voelen als familie voor het gezin en daarom gaan we ook samen met hun thanksgiving vieren/in februari een weekje weg. De ouders zijn super aardig en de kinderen zijn geweldig. Iedereen in deze nieuwe omgeving laat me zo erg thuis voelen en ik ben echt super blij met iedereen die ik nu om me heen heb! Ik heb het gevoel dat ik twee nieuwe families erbij heb gekregen terwijl ik er maar 1 heb uitgekozen.

Ik kan maar niet stoppen met te zeggen hoe blij ik ben met alle veranderingen de afgelopen tijd en hoe erg ik nu op mn plek zit. Natuurlijk zijn de afgelopen weken en dagen ook best wel verwarrend en lastig geweest door alle veranderingen en de onzekerheden maar, en ik beloof dit is de laatste keer dat ik dit zeg in deze blog, ik ben super blij met hoe alles is uitgepakt en waar ik de rest van mijn jaar mag doorbrengen!

Luna

"The only way to make sense out of change is to plunge into it, move with it, and join the dance." - Unknown

Verhuizen, laatste wedstrijd & pumpkin patch

hey hey,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik wat op mn blog heb gezet. De laatste keer was net voordat we naar Minnesota gingen. Ik heb toen geschreven dat we zouden gaan shoppen voor homecoming en dat we wat familie zouden gaan bezoeken. Later bleek dit niet helemaal het geval te zijn. Wat er daarna allemaal gebeurt is is de reden dat deze blog zo laat is.
Een paar dagen voordat we naarnaar de andere staatgingen hoorde ik al wat vreemde dingen, mn gastouders waren samen met haar dochter over huizen aan het praten. Niet wetende wat er de weken daarvoor al had gespeeld gingen we de dagen daarna gewoon naar school. De donderdag voordat we weg gingen kregen we te horen dat de trip niet helemaal zou gaan lopen als dat het zou gaan doen. Mn gastouders waren (en zijn) namelijk van plan om samen met een van hun dochters terug naar "huis" te verhuizen. Het doel van de trip naar MN was om een huis te vinden. Zo hebben we dan ook bijna de hele week huizen gekeken waar hun over een paar weken willen gaan wonen. De trip is zo anders gelopen dan dat ik had verwacht. In eerst instantie vond ik het huizen bekijken niet zo erg, ten eerste omdat we ook andere dingen zouden gaan doen en ten tweede omdat niks nog 100% was.
Nadat we terug kwamen van de 13 uur lange terug reis (het was ondertussen 11:30 in de avond) kregen we te horen dat het plan van verhuizen waarschijnlijk niet door zou gaan. Ik was natuurlijk opgelucht omdat ik nu lekker bij mijn gastgezin kon blijven en niet opzoek hoefde te gaan naar een ander gezin. Na heel veel verschillende gesprekken en heel veel verschillende "brainsets" is de beslissing gekomen dat ik toch naar een ander gezin ga. Ik ben nu samen met mn begeleider heel hard bezig om een nieuw gezin te vinden die bij mij past en ik hoop dat ik jullie snel weer meer kan vertellen hierover (and ik beloof dat de volgende blog een stuk sneller zal komen dan deze did).

Naast al dit gezeur en de best wel verwarrende tijd, maak ik ook nog allemaal super leuke dingen mee! Afgelopen donderdag (22-10-15) had ik mn allerlaatste volleyball wedstrijd. Omdat dit de allerlaatste wedstrijd was hadden we de sporthal met bolonnen versierd en hadden we voor de seniors in het team allemaal verschillende cadeautjes gekocht. Na de wedstrijd was er ook nog een slide show met foto's van alle seniors van dat ze een baby waren tot nu. Echt heel leuk maar ook echt lekker amerikaans en overdreven.

Omdat mijn gastgezin dit weekend weer terug naar "huis" gaat om naar meer huizen te kijken slaap ik aankomende week/twee weken bij een andere dochter van hun. Het is hier nu al heel gezellig en we hebben vandaag ook al leuke dingen gedaan. Ik ben dit nu aan het schrijven en we zijn net terug van een Pumkin patch. Een stapel pompoenen waar je de mooiste van uitkiest om hem de volgende dag te gaan carven. Weer een ervaring rijker zeg ik maar.

Als ik klaar ben met het schrijven van deze blog gaan we snel eten en daarna naar de corn maze. Het is een 5km parcour waar allemaal eng verklede mensen in het mais verstopt zitten om je te laten schrikken. Als we daarvan thuis komen gaan we allemaal enge films kijken om echt 100% in de Halloween sfeer te komen.

Ik hoop dat als ik mijn blog over twee weken weer schrijf dat ik dan wat meer kan laten weten over mijn "changing" probleem. Voor nu ga ik de aankomende dagen gewoon genieten van alles wat ik hier doe en als jullie de foto's ervan willen zien kunnen jullie altijd op mn facebook kijken. Ook als jullie vragen hebben kan je me altijd een berichtje sturen!

Luna :)

"Letting go is hard, but sometimes holding on is harder"