My exchange year in the USA

Zie ginds komt Luna met een nieuwe blog weer aan

Iets meer dan een week geleden kregen jullie een mailtje of zagen jullie de link naar mijn blog dat er weer een nieuw verhaal was. Nu weer eentje! Je denkt vast; die heeft niks te doen.. Dat is ook een klein beetje zo. Op mn 'gold' days op school heb ik namelijk mijn eerste lesuur geen les en kan ik dus lekker gebruik maken van de duizende macbook computers die hier in de library staan. De les uren kunnen ze beter lesanderhalfuur noemen want elke les is 90 minuten lang. Aan de ene kant is dit verschrikkelijk, de meeste docenten praten de volle 1.5 uur en geven dan aan het eind een opgave pakket die we dan in 10 minuten moet afmaken omdat "its due on the end of class". Aan de andere kant is het wel heel lekker en gaat het, als je leuke vakken hebt, best wel snel. In de ochtend heb je drie vakken, en dan na de pauze nog maar 1 wat er voor zorgt dat je na je lunch nog maar een les hebt en al om 2;30pm (dat is hoe ze het hier zeggen, en om 100% Amerikaans te worden moet ik ook maar mijn oude vertrouwde "military time" omruilen voor deze versie). Mijn dag ziet er nu zo uit:

7:30 free / english 11 (gold/red day)
9:08 child development / algebra 2 (gold/red day)
10:46 chemistry / US Goverment (en schrijf dit met een hoofdletter anders beldig je de States)
12:26 lunch
1:08 buisness managment / culinary (gold/red day)

Je kunt zien dat de les tijden best wel appart zijn, dit is omdat de lessen eigenlijk geen 1.5 uur zijn maar 91 minuten... Daarnaast hebben we een "overloop tijd" van 6 minuten. Wat wij in NL altijd mooi afronden naar "5" getallen doen ze hier niet. Best verwarrend soms.
Na school had ik de afgelopen week ook basketbal. Door een "blessure" die elke keer weer terug komt kreeg ik nu ook weer heel veel last bij het basketballen. Ik voelde het ook al during het volleybal seizoen maar toen stoorde het me niet zo erg als dat het me nu doet. Omdat ik geen dokters afspraak wil riskeren hier in het verre Amerika heb ik samen met mn coach and mn "school physio" (ja ze hebben hier een dokter die hier elke dag bij de trainingen zit te kijken) besloten niet meer te basketballen. Inplaats van twee uur trainen kon ik een manager worden en twee uur naar trainende mensen kijken en water bijvullen. In het begin dacht ik dat ik dit heel leuk zou gaan vinden omdat ik ook mee mocht doen met kleine oefenigen zoals estafette of andere "fun-drills". Nu ik dit al drie dagen heb gedaan ben ik erachter gekomen dat het helemaal niet zo leuk is. Het komt er tijdens trainingen op neer dat je de hele tijd water bijvult en daarnaast alleen maar kijkt naar mensen die doen wat jij eigenlijk ook wilt doen. Mn gastmoeder zag ook dat ik het niet heel leuk vond en vroeg of ik miksschien iets anders wilde gaan doen. We hebben toen samen in het boekje van de stad gekeken en hebben verschillende dingen gevonden om te doen, binnen en buiten school. Nu moet ik dus gaan beslissen wat ik wil gaan doen en wat ik tegen mijn coach ga zeggen. Het belangrijkste punt nu is dat ik na school iets kan ga doen om 1. in beweging te blijven (want god, wat eten ze hier veel) en 2. om contacten te maken voor op mn nieuwe school.

Naast al het gezeur en het "negatieve" nieuws zijn er ook weer veel leuke dingen gebeurt en aangekondigd. Het eerste was afgelopen weekend. Mijn gastouders waren in Arizona voor een bruiloft van hun vrienden en ik was dus alleen thuis met de kinderen en de moeder van mijn gastmoeder (mijn gastoma dus haha). Eigenlijk ben ik helemaal niet thuis geweest omdat de beste vrienden van mijn gastouders (vanaf nu ga ik ze derde familie noemen) me mee hadden genomen om te lunchen, shoppen, en een film te kijken. Toen zondag namen ze me mee om onze nagels te laten doen en om nog een beetje meer te shoppen. Eindstand = een super weekend met een portomonee lichter.

Aankomende week is het thanksgiving break. Mijn derde familie komt bij ons thuis om dit samen te vieren. Er staat super veel bakken/koken op het programma voor de aankomende dagen omdat er zo super veel wordt gegeten tijdens dit "feest". Ook de beroemde turkey staat op het programma. Wisten jullie dat dit kalkoentje meer dan 3 uur de oven inmoet? Gekkenhuis! Om een beetje een Nederlandse sfeer te houden ga ik gevulde eieren en boterkoek maken voor tijdens ons enorme dinner.

Om over Nederlandse sfeer te praten; Sinterklaas is weer in het land! Dat betekend dus dat we onze schoen weer mogen zetten en dat hebben ze hier geweten ook! Zondag avond zaten ze klaar met een schoen een een wortel, het probleem was dat het best wel laat was en dat het denk ik niet helemaal was doorgedrongen dat de wortel te volgende dag een cadeautje zou zijn want toen we wakker werden stonden ze niet te springen om hun cadeautje te pakken. Volgende week nog een keer proberen zeg ik maar zo!
Op 5 december komt de derde familie weer hier een en gaan we echt pakjes avond vieren met pepernoten en sinterklaas inpakpapier. Ik heb er super veel zin in!

Dit is weer een hele lange blog geworden, en mijn tijd op de computer is bijna op. Zoals sommige misschien al op mijn facebook hebben gezien is er een pagina die nederlandse uitwspraken letterlijk vertaald, ik zal mijn blog op deze manier ook afsluiten haha:

I go a end on knitten!

Groetjes!

Reacties

Reacties

Jerry Bakker

Wat een mooi verhaal weer.

Titel hmm

Wat dacht je Amerikaanse tradities vs Hollandse tradities

Marion

Ja, kalkoen klaar maken duurt heel lang! En wat gebeurt er als je oven een beetje stuk is? Nou dan moet de kalkoen er ruim vijf uur in. :-(

Met kerst ga ik ook weer kalkoen maken voor de family.

Lieve kussen meidje!

papa

Goed verhaal weer veel plezier met alles, maar die titel???

mama

"Ditjes en datjes" is dat niet een mooie titel?

Oma v.beveren

We zijn benieuwd wat je na school tijd gaat doen ...hopen iets leuks !!!nou ik hoop dat Pakjes Avond aan slaat liefs Oma ???

Opa charles

Wat dacht je van ( effe praten ) iets dergelijks ????

Oma Fia opa Nico

Kijk er naar uit lieffie naar je blogs, een titel zou ik zo gauw niet weten. Of ...Update USA?? Dikke kusjes

Bianca

Wil je zo vriendelijk zijn om de titel van je volgende blog geen "Help" meer te noemen... ik schrik me wezenloos. :-) Verder vind ik het weer heerlijk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Geniet ervan schat. Dikke kus...

Tineke

Ik sluit me aan bij Bianca., de titel Help, ik schrok er van. Gelukkig gaat het goed met jou. Hoop dat je een leuke bezigheid vindt, in jouw "vrije"tijd. lieve groet, Tineke

Oma Fia

Even nog over dat ...HELP boven aan je blog, inderdaad Tinus en Bianca hebben gelijk we schrokken ons een hoedje. Had de KLM al bijna gebeld voor 2tickets.

Peter

Wat vervelend zo'n blessure!

Paar ideetjes voor een titel: "Goede tijden, slechte tijden" of "Alles is familie"

Mama

Kijk dat is nou een gezellige titel, je kan het wel :-)

Hennie Sr.

Bedankt voor dat mooie verhaal. ????????

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active