"Wanneer ga je weer eens een blog schrijven", "Ze vragen hier allemaal wanneer je weer eens een blog gaat schrijven" & "Je moet weer eens een blog schrijven" is iets wat ik de afgelopen 2 (misschien zelfs wel 3) weken te horen kreeg. En geloof het of niet, ik wilde er zelf echt eentje schrijven. Het probleem is dat ik sinds dat we terug zijn uit Californie geen minuut tijd heb gehad. Voor mezelf is dat een goed teken, ik krijg het steeds leuker en leuker hier, begin nu eindelijk echt een vrienden groepje te vormen, ben druk bezig met zwemmen (nog steeds 8 keer per week ...) en doe in het weekend leuke dingen met de familie.

Naast alle kerst/oud en nieuw verhalen die ik jullie kan vertellen is er nog veel meer gebeurd. Omdat er al allemaal andere blogs zijn over hoe kerst anders is dan in Nederland en hoe ze hier geen vuurwerk afsteken met oud&nieuw ga ik daar geen heel verhaal over schrijven. Wel zou ik een trilogie kunnen schrijven over Californie, maar om jullie tevreden te houden zal ik het zo kort mogelijk op papier (lees; internet) zetten.

De avond van eerste kerstag was het zo ver. We zouden om 4pm naar het vliegveld gaan om optijd door de douane te komen en zo om kwart voor 6 ons vliegtuig te kunnen halen. Alles ging veel sneller dan dat we hadden verwacht en daardoor konden we uitgebreid avond eten in een restaurant op het vliegveld. Toen ons vliegtuig ging boarden begon het ook te sneeuwen. Omdat mijn gastgezin de afgelopen drie (!!!) jaar elke keer vertraging had door sneeuw waren ze bang dat we dit keer ook +- 5 uur moesten wachten totdat we eindelijk konden vertrekken. Gelukkig was het dit keer niet het geval en kwamen we netjes om 9 uur aan in Burbank, Californie. Vanaf Burbank reden we met de huurauto door LA (!!!) naar ons appartement in Palm springs. Het was ondertussen 12 uur toen we daar aankwamen en we zijn toen meteen gaan slapen. Volgende ochtend werden we allemaal klappertandend (wat?) wakker. Na de hele ochtend bellen met de verhuurders kwamen we erachter dat het hele appartementen complex geen warm water had. Californie is normaal gesproken rond kerst nog 20 graden, maar mij hadden net de week uitgekozen waar het niet warmer werd dan 13. Zonder warm water of een kachel is het dus niet heel fijn. Ondanks de kou hebben we toch super veel leuke dingen gedaan. We hebben gewinkeld in Palm springs en LA, zijn naar het strand geweest in Huntington and Santa Monica en ik heb voor het eerst oesters gegeten! Ik had me ooit voorgenomen dat dat iets zou zijn wat ik niet eens zou overwegen om te gaan eten, maar voordat ik het wist vertelde ik dat en stonden 5 minuten later de oesters op tafel. En als exchange student moet je altijd JA op alles zeggen, heb ik gehoord..
Verder hebben we wat rondgelopen in het dorpje, zijn we naar een hele gezellig bar geweest en hebben we ontbeten bij een van de bekendste (?, moeilijk dat Nederlands) restaurants die ontbijt verzorgen.
Toen we woensdag ochtend weer naar huis gingen stond er een mannetje van het water voor de deur, hij kwam even langs om te checken waarom het warme water het al niet deed voor 4 dagen. Bleek binnen 10 minuten opgelost te kunnen worden. Wij dus 4 dagen lang in de kou gezeten voor iets wat we zelf konden oplossen, maarja, het was alweer tijd om naar huis te gaan waar het op dat moment -10 was dus met 13 graden mochten we niet klagen.
Toen we uiteindlijk op het vliegveld waren bleek dat ik niet in het systeem stond. Dit heeft heeft heel veel moeite gekost om me er uiteindelijk in te zetten en mij nog een plekje te kunnen geven in het vliegtuig. Maarja geen probleem, alles was opgelost. We hadden +- 30 minuten verloren met het regelen van dat maar alles was nog steeds oke. Totdat we bij de douane kwamen en ik samen met mijn gastmoeder aan de kant werd gehaald. Ik had de diaper bag van de kinderen bij me omdat ik zelf geen handtas had, en daarin zaten dus allemaal koekjes, fruit en water bottles. Toen de vraag kwam of ik moeder was zei ik natuurlijk nee, maar met een tas vol snacks en luiers is dat een beetje raar. Toen ik het probeerde uit te leggen en naar mn gastmom en de kinderen wees werden we samen aan de kant gezet. Ik moest een kleding check doen (waar ze met een soort zakdoek over je kleding strijken en er daarna water bij doen om te kijken of het een andere kleur word) en mn gastmom werd gefouilleerd. Uitendelijk natuurlijk niks aan de hand en mochten we doorlopen maar hierdoor waren we wel weer 15 minuten van onze tijd kwijt wat er voor zorgte dat we nog maar 5 minuten hadden voordat onze vlucht zou gaan boarden. Gelukkig hadden we een gate switch en had ons vleigtuig een half uur vertraging waardoor we nog even koffie hebben drinken voordat we het vliegtuig in gingen om terug naar Colorado te vliegen. Naast al het drama, de kou en ons vliegveld avontuur hebben we toch een super vakantie gehad en had ik het voor geen goud willen missen; zoals we het hier altijd zeggen; making memories!

Daarnaast gaat alles hier voor de rest nog zn gangetje. Sinds eergisteren ben ik begonnen met aftellen aangezien ik toen op de helft van dit avontuur zat. Nog 163 dagen voordat ik weer in Nederland ben. Nu ik hier aan de andere kant van de wereld zit betekend niet dat het leven in Nederland stil staat. De agenda staat al weer super vol voor als ik terug kom. Van de week zijn de tickets naar Italie geboekt, waar ik een week bij een vriend zal blijven die ik hier in Amerika heb ontmoet. Daarna door naar Spanje om nog twee weekjes met papa en mama aan het Spaanse strand te liggen en als we terug komen alweer naar school. Ik heb me ingeschreven voor International Buisness Managment in Amsterdam en ik hoop dat ik wordt aangenomen!

Het is nu 11 uur, maar ik ben al 7 uur wakker. Ik had vandaag namelijk practice van 5 tot 8. Zwemmen gaat nog steeds super, het team is heeel leuk en ik begin steeds sneller te worden. De vroege uren maken me wel moe dus daarom ga ik nu maar even een nap nemen.

Ik hoop dat dit (kleine :)) verhaaltje iedereen weer even bezig houdt voor de aankomende 2/3 weken want het "ik ga elke week een blog schrijven" lukt niet helemaal.

Groetjes!

"I'll be seeing you soon & it will be better than anything else"
166/329